Кайырма:
Сүйөм дедиң, сүйөм дедиң, сүйө албадың,
Күтөм дедиң, күтөм дедиң, күтө албадың.
Өмүр бою мени менен боломун деп.
Ал сөзүңө сен эмне үчүн тура албадың?

Жүрөгүмдөн орун алып өзүң гана,
Көпкө жүрдүк ак сүйүүгө азгырыла.
Мына эми турмуш куруу кез келгенде,
Кете бердиң аны менен азгырыла.

Кайырма:
Сүйөм дедиң, сүйөм дедиң, сүйө албадың,
Күтөм дедиң, күтөм дедиң, күтө албадың.
Өмүр бою мени менен боломун деп.
Ал сөзүңө сен эмне үчүн тура албадың?

Сен жүрсөң да аны менен бакылуу,
Кала бердим мен күйүнүп кайгылуу.
Бирок барбайм мен артыңдан сагынып,
Келчи, келчи сен мага деп жалынып.

Кайырма:

Өттү күндөр, өттү айлар арадан,
Сени көрдүм капалуудай карасам.
Адашыпсың көрсө сен бул турмуштан,
Таштап сени кете берди ал адам.

Сен менин жазылбаган ырларымсың,
Сен менин айтылбаган сырларымсың.
Туйлатып жүрөгүмдү алоолонткон,
Сен менин жаштык жалын жыргалымсың.

Сен менин ак кептерим канат каккан,
Сен менин мөл булагым мөлтүр аккан.
Эң назик эрке сезим кылдарындай,
Сен менин жыргалымсың нурун чачкан.

Сен менин көк деңизим чалкып жаткан,
Үстүндө ак куу ойноп, чардак учкан.
Ыраазымын миң мертебе тагдырыма,
Өмүрдө издеп жүрүп сени тапкан.