Биздин редакцияга Айсулуу Мадинова аттуу айым кайрылып, жолдошу, телеалпаруучу, продюсер Каниет Жыргалбеков менен ажырашканын ачыктады. Анын айтымында, алардын эки ажырым жолго кеткенине 3 ай болгон. Бир кезде сүйүшүп, баш кошкон эки жаштын ажырашуусуна эмне себеп болду? Каниет менен Айсулуу бул тууралуу өз чындыгын айтып беришти.

«КАНИЕТ КЫЙЫНЧЫЛЫККА ДАЯР ЭМЕС ЭКЕН»

– Каниет экөөбүз 11 ай сүйлөшүп жүрүп, 2017-жылы баш кошконбуз. Башында баары жакшы болду, кийинчерээк көп урушчу болдук. Ортобузда канча түшүнбөстүк болбосун, “Каниет эл көзүндөгү адам, аны түшүнүп, колдоп турушум керек” деп көп нерселерге көз жумдум. Ажырашканга чейин сүйүнсө сүйүнүп, кайгырса кошо кайгырдым. “Үй-бүлөбүз бузулбасын” деп сактап калууга аракет кылдым. Кээде урушканыбызда биринчи болуп өзүм кечирим сурачумун.

Бизде уруш көбүнчө кызганычтан чыкты. Ал мени элге көрсөткүсү келген жокпу, айтор, “сен чыкпа, кийинбе, боёнбо” дей берчү. Ооба, кыз-жигит болуп сүйлөшүп жүргөндө алдын ала мага “иштебейсиң” деген, ага макул болгом. Бирок мынчалык майда нерселерге чейин кийлигишет деп ойлогон эмесмин.

Кош бойлуу кезимде Каниеттин телефонунан бир кыз менен жазышканын окуп калдым. Ошондо биринчи жолу жүрөгүм муздай түштү. Каниет “кечирип кой” гана деди, башка эч нерсе айта алган жок.

«ӨЛҮМ АЛДЫНДА ЖАТСАМ, КАБАРЛАШПАЙ ЖОК БОЛУП КЕТТИ»

– Ай-күнүм жакындап калганда экөөбүздүн урушубуз көбөйдү. Уулумду төрөгөндө келип, төрөтканадан чыгарып кетти. Уулум экөөбүз төркүнүмдөн кыркылыгыбызды чыгарып жүргөндө 7-күнү дене табым көтөрүлүп, ооруканага жатып калдым. Ооруканага чогуу барып, дарыгерлер абалым начар экенин айтышты. Көрсө, жакындарыма “Айсулууну сактап калсак калдык, сактай албасак кечирип койгула” деп ачык эле айтышыптыр. Аны мен кийин уктум. Ошонун баарын угуп туруп кечинде кетти, кеткенде да бардык жактан мени "кара тизмеге" салып коюптур. Эмнеге анткенин такыр түшүнө алган жокмун. “Мейли, урушуп жүргөнбүз, ошого кетип калды” деп да ойлодум. 9 күн ооруканада жаттым, бир жолу же мени, же баланы сурап койгон жок. Ошондо “өлүм алдында мени колдобогон адам кийин деле колдобойт. Каниет кыйынчылыкка даяр эмес экен” деп түшүндүм.

Оор абалда ата-энем гана жанымда болду. Апам жаңы төрөлгөн балам менен үйдө, атам мени карап жанымда жатты. Атамдын кан басымы көтөрүлүп, мени карайт, өзү укол алат, айтор, чогуу дарыландык.

Кудайдын көзү түз болуп ооруканадан аман-эсен чыктым. Чыкканда өзүмө ээ боло албай 40 күн кыйналдым. Бир жактан ден соолугум, бир жактан жолдошумдун кылганы... Айтор, абдан оор болду.

Кызыгы, төрөтканадан чыгаргандан бери кайната-кайненем бир ооз чалып абалымды, небересин сурашкан жок. Кайненемди таарынтып алдымбы деп ойлонсом, “апалап” сый көрсөтүп эле турчу экем. Эмнеге андай болду, түшүнгөн жокмун.

Уулум 6 айга толгондо атасы келип кечирим сурады. “Макул, мен сени кечирдим, баарын унуттум. Сени адам катары, баламдын атасы катары сыйлайм. Сага таарынычым жок, бирок экөөбүз мындан ары чогуу жашай албайбыз” дедим. Ошентип бир жыл жашаган соң ажыраштык.

Менден “Каниет чогуу жашайбыз деп жатат го, сен эмнеге ажыраштым деп жатасың?” деп көп сурашат. Ошондуктан сиздер аркылуу чындыкты айтайын, мени сөз ээрчибесин дедим.

“ҮЙГӨ КЕЛИП ЖУБАЙЫМДЫ ТАППАЙ КАЛЧУМУН”

– Мен бир да жолу Айсулууну “кет, ажырашам” деп айткан жокмун. Ал үйдүн улуусу болгондуктан, башкарып көнүптүр. Ал эми мен башка үй-бүлөдө тарбиялангам. Биз үчүн атамдын айтканы мыйзам. Ушул кезге чейин апам бир ооз атама каяша айткан эмес. Айсулуу болсо мени башкаргысы келчү.

Дагы бир себеп, биз кайната-кайненемдин үйүнө жакын турчубуз. Кудайдын куттуу күнү Айсулуу төркүнүнө каттай берчү. Эркек жумуштан келгенде жубайы үйүндө даамдуу тамагы менен жаркылдап тосуп алса жакшы эмеспи. Мен болсо үйгө келип жубайымды таппай калчумун.

Бир жолу таарынышканыбызда ортобузга ата-энебиз аралашып калды. Ошондо кайнатам атама “балдарыбыздын жашоосуна аралашпайлы, куда” деп кол беришкен. Ошондон кийин келинчегим үйгө келип, кайра жашап калганбыз.

“АПАМДЫН ЫЙЛАГАНЫ МЕН ҮЧҮН КЕЧИРИЛГИС НЕРСЕ БОЛДУ”

– Бир жолу мен туугандарымдыкына ашарга барышым керек болчу. Кетип баратсам “барбай эле койбойсуңбу?” деп жагымсыз сөздөрдү айтты. Мен “барышым керек” деп кетип калгам. Орто жолго жеткенде “унаамдын дөңгөлөгү жарылып калыптыр” деп чалды. “Аны барганда деле жаматсак болот да” десем, “сен мени танда же туугандарыңды танда” деп кирди. Мындай сөз мурун деле айтылып жүрчү. Андыктан “мени менен жашаган жакпай жатса, жашабай эле кой” дедим. Айтчу сөзүн айтып телефонду коюп салды. Кечинде үйгө келсем оокаттарын алып кетип калыптыр. Кайра келет деген ойдо жүрө бердим.

Бир күнү 4-төрөтканага түштүм деп телефон чалды. Алчуларымды алып бардым, эртеси төрөтүнө кирдим, баламдын киндигин кестим. Баламды көрүп жашоом, көз карашым өзгөрө түшкөндөй болду. Сыртта турган кайнене-кайнатамдан ыйлап кечирим сурадым.

Эртеси Кочкордон ата-энем келип, кийинчерээк уулум менен Айсулууну төрөтканадан чыгардык. Жубайымды андан ары тыңытканы кайненемдер алып кетишти. Ата-энем жентек берип айылга жол тартышты.

Дагы бир күнү келинчегим "дене табым көтөрүлүп жатат" деп чалды. Жумушумду бүтүрүп дароо жетип бардым. Төрөтканадан толук калыбына келтирбей чыгарып жиберишкен экен, ошонун залакасы болуп жатыптыр. Айсулууну ооруканага алып бардык. Апам келининин ооруганын угуп кайра жолго чыкты. Апамды тосуп алганы баратсам келинчегим “мени үйгө ала кетчи, бул жак суук экен, жылынып келейин” деп чалды. Экөөнү алып кайнатамдардыкына бардык. Апам Айсулууга “баланы карап берейин. Аяш атаңдын кызы төрөптүр, аралашма бере бербей, ошого да эмизип турайын” десе келинчегим бербей койду. Аңгыча кайненем кирип келип, "небере силердики, алып кеткиле, эртең оорутуп алып жооп берип калбайлы" деп уруксат берди. Ага да болбой Айсулуу орой сүйлөп баштаганына жиним келип “өзүмдү басайын” деп астыңкы кабатка түшүп кеткем. Кайра чыдабай үстүнө баратсам апам ыйлап түшүп келатыптыр. “Эмне болду?” десем, “жөн кой, эч нерсе эмес. Мен үйгө кетейин” деп дароо Кочкорго чыгып кетти. Апамдын жардам берем деп келип, ыйлап кеткени мен үчүн кечирилгис нерсе болду. Ошондон кийин Айсулууну бардык жактан блоктоп салдым. Ал андай деле оор абалда эмес болчу. Эгер абалы начар болсо үйгө келмек беле?
Кийинчерээк досум балама жалаяк, майда-чүйдө алып барса, кайнатам "досуңа айтып кой, бул жакка келбесин. Келсе атып салам" дептир. Ошондон кийин ата-энем канча жолу "баралы, неберебизди көрөлү" деп айтышса да болбой "эгер барсаңар өмүрүмө кол салам" деп жөнөтпөй койдум.

“БАЛАМДЫН КЕМ-КАРЧЫН БЕРИП ТУРАМ”

– Айсулуу башында уулумду көрсөтчү эмес. Ошондуктан баламды көргүм келип, сагынып жүрдүм.

Азыр Кудайга шүгүр, балам менен көрүшүп турам. Ага коляска, оюнчук, кийим-кечесине чейин алып берем. Чынында жеке жашоомду элге жарыя кылгым келген эмес. Буга чейин көп массалык маалымат каражаттарынан да чалып, бул тууралуу сурашкан, аларга "ажырашкан жокпуз" деп жооп берип келгем. Анткени элдин эсинде жакшы жагыбыз менен калсак деп ойлогом.

Гүлжамал Абылкасымова
star@super.kg